به راستی عشق در کدامین خیابان شهر میتواند خوشبخت شود ؟

یک روز ،در روزگاری که یکی بود و یکی نبود
و آن یکی که بود من بودم و آن یکی که همیشه نبود تو
حوصله ام ، در حصارم سر رفت
نمیدانم تبدیل به زنی قوی شدم یا زنی ضعیف ( همان ضعیفه !)
فقط میدانستم خونسرد بودم ، مثل آتش زیر خاکستر
آرام و بی سر و صدا ، رفتم و عشق را در زنبیل قرمز یادگار مادربزرگ گذاشتم
و بردمش تا مثل بچه ای که سر راه میگذارند جایی بگذارمش
جایی بگذارمش تا شاید آنجا رشد کند و به خوشبختی برسد !
خیابان ها را گشتم ، کوچه ها ، پس کوچه ها ....
به راستی عشق در کدامین خیابان شهر میتواند خوشبخت شود ؟
آهی کشیدم .... عمیق
رهگذری از کنارم گذشت ، نان تازه در دست داشت و لبخندی بر لب
تصمیم ام را گرفتم
به دنبالش رفتم ، و زنبیل ام را پشت در خانه اش گذاشتم
به همین سادگی !
گرچه دیده ام که خیلی ها خیلی راحت تر ، از شر عشق خلاص میشوند
و یکهو شربتی چیزی میخورند و سقطش میکنند
اما من ...
اولش دلم نمی آمد ، دلم نمی آمد هدیه ی تو را جایی گم و گور کنم
عشقی که تو به من هدیه داده بودی را میگویم

اما بعد ... اما بعد که خیلی با خودم تنها شدم
همان موقع که نمیدانم زنی قوی بودم یا ضعیفه
به خودم گفتم دیگر عشق هدیه ای نمیخواهم
من از این حصار می روم ، از این شهر میروم
و به شهری میرسم که قدر عشق را بدانند
و مثل کادوهای روز ولنتاین که در همه جای شهر حراج میشود
عشق را برای هدیه از هر جایی نــخریده باشند
به شهری می رسم که عشق را بپرستند و برای عشق ،عشق قربانی کنند
آنگاه می توانم با خیالی آسوده
من هم عشق را هدیه دهم
...
میدانم از کارم چقدر عصبانی میشوی
شاید هم گریه کنی
گرچه همیشه میگویی " مرد که گریه نمیکند " ، اما همان موقع قطره اشکی از گوشه چشمت سرازیر میشود
اما باور کن ، وقتی آن روی زنانگی ام بلند میشود
دیگر هیچ کارش نمیتوانم بکنم
از آن دختر مهربان لبخند بر لب
به سنگی یخی تبدیل میشوم
که دیگر خودم هم نمیتوانم برای خودم پا در میانی کنم
آن روز تبدیل به کسی میشوم که تو به من خواهی گفت : دیگر نمیشناسمت !
من هم سری تکان میدهم و میگویم : میدانم همیشه همین طور است
همیشه وقتی میشناسیم و میفهمیم که دیر شده
و دیگر وقتی باقی نمانده ...
این داستان طولانی است
من هم درازش نمیکنم ، کوتاه میگویم ... اما تو بلند بخوانش
بلند بخوان ، و همیشه در ذهن داشته باش
مردم شهر ما به خیلی چیزها عادت میکنند
به ماندن ، به رفتن
دل سپردن ، دل کندن
به همه چیز
تو هم ، اگر میخواهی عشقت ، عادت نشود
آن را ، مثل گلی ، به قدر کفایت ، آب بده
و هرگز از گلت غافل نشو
...