به نظر من خيلی نا اميدانه است.....شما چی فکر ميکنيد؟! :
از همه نزديک تر بما سنگ است...
همه ی نگاه ها سنگ است ، همه ی قلب ها سنگ
چه سنگ بارانی !
گيرم گريختی همه عمر ...
به کجا پناه بری؟
خانه ی خدا سنگ است !!!
به سراغ من بيا
۱۳۸۵ فروردین ۳۰, چهارشنبه
من نشاني از تو ندارم...
اما نشاني ام را براي تو مي نويسم:
در عصرهاي انتظار، به حوالي بي کسي ام قدم بگذار!
خيابان غربت را پيدا کن،
و وارد کوچه پس کوچه هاي تنهايي شو!
کلبهء غريبي ام را پيدا کن، کنار بيد مجنون خزان زده و کنار مرداب آرزوهاي رنگي ام!
در کلبه را باز کن.
و به سراغ بغض خيس پنجره برو!
حرير غمش را کنار بزن!
مرا خواهي ديد با بغضي کويري، که غرق عصارهء انتظار پشت ديوار دردهايم نشسته ام
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)