لبخند ، پاکت ، تبریک ... وسعت خوشحالی؟

امروز ... روزیه که میخوام به خودم تبریک بگمش
شاید برای  خیلیا روز بزرگی نباشه
اما برای من یه روز به یاد موندنی میشه ...
گرچه قبلا ها وقتی بهش فکر میکردم ، تو دلم میگفتم وای یعنی اون روز چه جوریه ؟
اما امروز ... جور خاصی نبود ... مثله همیشه با طلوع شروع شد و روز شد و غروب شد و شب شد ...
مثله همیشه خیابونا ترافیک بود
دلم برات تنگ بود
ذهنم پر فکر های جورواجور بود
سلام هام به رنگ همیشه بودو پاسخ ها هم
هر چی سر جای خودش بود
اما ... همه چیز یهو شد
یه لبخند و یه پاکت و یه تبریک
و من ... پر از حسی که خالی میشدم و پر میشدم از زندگی
و تو دلم ، امیدوارانه ، به روزهایی از رنگ دگر سلام می دادم
روزهایی که همیشه برای ساختنشون کلی ارزو داشتم و دارم
و کلی براشون برنامه ریختم
اما گاهی ارزوها بی برنامه در میزنند
و اگر درو باز نکنی ... شاید دیگه هیچ وقت نیان
کنار همه ی خوشحالیای امروزم ... یه حسی دارم
" همه ی خوشحالیای زندگی یعنی همین جورین ؟ "
یهو میان و غافلگیرت میکنن و بعد هم عادی میشن ؟
کدوم حسه تو دنیا که بدست اوردنش تا همیشه قلبتو بلرزونه و هر لحظه که به داشتنش فکر میکنی از خوشحالی هیجان زده بشی؟
شاید خیلی چیزا .. شایدم هیچ چیز
جوابش ، فقط و فقط بستگی به خودت داره
به قلبت ، به روحت و وسعتش
هر چی وسیع تر باشه ، با چیزای به ظاهر کوچیکتر، خوشحال تر میشه ...
چون اون وقته که معنیه وسعتو می فهمه ...
می فهمه که شاید دنیا تو دستات جا نشه اما ... اما خب من که تو بغلت جا میشم !
میخندی ؟
به چی ؟
به اینکه معنیه وسعت تو بغل تو میتونه باشه ؟یا تو چشمات ؟
چشمات که داره این صفحه رو میخونه ؟
خب اگه میخندی بخند ، اما بعدش بهش فکر کن
معنیه وسعت همه ی حس ها ، فقط و فقط تو قلبته ...
باورم کن