مثله هميشه ، اغاز کلام : سلام.
امروز دلم ميخواست اينجا يه چيزي بنويسم....ولی نميدونستم از چی يا از کی بنويسم ،....يه کم فکر کردم ، بقول يکی يه کم دستامو روی کی برد جابجا کردم ، با خودم فکر کردم هيچ چيز بهتر از اين نيست که ادم از امروزش بنويسه، از اينکه فکر ميکنه امروز کجای اين دنيا ايستاده ؟.....چقدر مونده که بره ؟.... اصلا چه قدر از راه رو رفته ؟....
بياين برای يک بارهم که شده يه لحظه تو زمان باستيم ، بايستيم و تو اينه ی زندگی خودمونو نگاه کنيم؟....خوب چی ميبينيد؟.... کجای راه کوه مانند موفقيت ايستادين ؟....رو دامنه هاش؟ ، اون وسطا ؟ ، يا شايدم رو نوک قله؟....
خوب حالا ما جامون رو بيدا کرديم ... حالا با هم فکر کنيم برای ادامه راه چه چيزايی لازم داريم ؟.....همه رو با هم جمع کنيم و بذاريم تو کوله بارمون ....خوب ، کوله بارتون اماده است؟.....همه چيزو برداشتين ؟....بس حرکت ! .....
و اينجوری دوباره راه سرنوشتمون رو ادامه ميديم ، فقط يادمون باشه که گاهی اوقات مثله امروز باستيم و خودمون رو يه نگاهی بياندازيم و .....
من خو دم از نوشته امروز مثله دخترای خوب يه نتيجه مهم گرفتم ، اونم اينه که باشم برم سر درس و کتابم !!!
زندگی خالی نيست
مهربانی هست
سيب هست
ايمان هست
در دلم چيزی هست ، شبيه يک بيشه ی نور
شبيه خواب دم صبح
و چنان بی تابم که دلم ميخواهد
بروم تا ته دشت ، بروم تا سر کوه
دور ها اوايی ، مرا ميخواند.....
