جوی کور

                     همچو چشمی کور

                      خالی از آب و

                      از نشانه ی او

            مردی اواز خوان از راه گذشت

            دل من پر شد از ترانه ی او ....

زندگی

چون قفسی است

    قفسی تنگ

    پر از تنهايی

و چه خوب است                                        

لحظه غفلت ان زندان بان

                 بعد از ان هم

                                   پرواز

                                                           

                          

                                                      ۸۵/۲/۱۸